Pokora to akceptacja porządku,
nie - poddanie,
nie - walka,
tylko świadoma rezygnacja z pewnych zależności sprzecznych, uważność na to co istotne z moją wolą, z wolą stwórcy. Pokora to upgrade duszy do poziomu Christ.
By uzyskać stan pokory należy zrozumieć potęgę cierpliwości i zaufania w obliczu burzy. Uzmysłowić sobie potęgę wewnętrznych procesów podczas nasilających się emocjonalnych wzniesień i upadków.
Pokora to stan wewnętrznego spokoju w spójności własnych myśli, odczuć i poczuciu wiary w nieznane, w nieosiągalnie. To spójność, spokój, harmonia i pojednanie w obliczu wszystkiego co nas otacza, nawet w obliczu zagłady. To stan wewnętrznej nieważkości w byciu i niebyciu. To stan łaski.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz